Mijn voetafdruk
Het liefste laat ik mijn voetafdruk achter
terwijl we lopen op het strand
wind mee, zon in m’n haren
simpel samen, hand in hand
Of wind tegen
dikke regen
alleen even, slechts voetafdrukken
Zodat, als ik achterom kijk
de vloed me wegspoelt
onherleidbaar tot slechts verdwaalde korrels
Zo onzichtbaar zal ik nooit kunnen zijn
mijn leven is niet enkel zichtbaar
onder het juiste filter
of de beste hoek
en zelfs dan zou ik niet te wissen zijn
voor altijd niet te wissen
Ik leef dus ik gebruik, ik maak en ik laat achter
Maar ik heb de keuze om te stampen
met grote lompe voeten
mijn eigen gras te vertrappen
Ik kan kiezen
hoe warm mijn wereld is
en hoe ik hem verwarm
veilige armen of een dikke trui
maken de avond behagelijker
zonder extra vuur
Daar waar ik niet ben
is mijn licht niet
Daar waar ik wel ben
kun je mij zien
Mijn voetstappen op deze wereld
zullen te volgen zijn
voor mijn kinderen
en nog lang daarna
Ik hoop dat zij mij zullen volgen
niet omdat ik heb gestampt
maar om de korrels die de zee heeft meegenomen
Janneke Methorst,
stadsdichter Beverwijk 2018.